A en B in 1 keer

A en B in een keer

Na precies 2 jaar heeft Maren haar A en haar B diploma gehaald.
Op 5 november jl was het dan zo ver. Ik was nog zenuwachtiger dan zij denk ik. Een week er voor was het proef afzwemen en ik had haar juist niet verteld dat het voor het diploma was. Ze nam het dus ook niet serieus en lette ook totaal niet op wat er gevraagd werd. Dus de opdrachten moeten vaak herhaald naar haar toe geroepen worden.
Nu was het proefzwemmen in een ander bad dan dat de kinderen gewend waren maar daar was die les juist voor. De juf zei tegen haar dat ze niet moest treuzelen en door moest zwemmen. Ze moest dan ook vier banen meer zwemmen dan de rest. Tijdens die 4 banen deed ze het prima want ze kan het ook wel. Helaas stond de juf met haar rug naar haar toe met iemand te praten. Ik stond me op dat moment te ergeren maar moedigde Maren wel aan. Toen ze klaar was ben ik boos naar de juf gelopen en gezegd; zo mag ze nu gaan? Uhuh ja maar ze moet niet meer zo treuzelen. Ik zei nou die laatste banen gingen anders perfect. Uhuh was het weer. Ja zegt de juf ze moet het volgende week wel goed doen ze weet toch wel dat ze moet afzwemmen? Ik vertelde haar dat ik juist niets had gezegd om haar niet bang te maken. Maar samen hebben we Maren duidelijk gemaakt dat ze de week er op heel erg haar best moest doen omdat ze dan moest afzwemmen en er twee mensen komen die gaan kijken of ze het goed doet.
Dus ik was nerveus en heb aan Maren uitgelegd dat ze goed naar de juf moest kijken om te horen wat er van haar verwacht werd. De eerste banen gingen prima. Toen op de rug en dat ging ook goed.

Toen moesten we lang wachten want er werden nog meer examens afgenomen. We moesten heel goed luisteren om te horen wanneer we aan de beurt waren. Het was zo druk en zo chaotisch dat we er niets van snapten en dus de kinderen al helemaal niet. Later bleek dat ze haar A al had gedaan en dat ze later voor haar B moest en daarna nog watertrappelen. Maar tussendoor gingen de andere kinderen voor een heel ander diploma.
Degene die de examens afnam was maar met een persoon vertegenwoordigd. Een vrouw in een tuinbroek dat normaal gesproken tot over de buste gaat liep bij dit model tot onder haar navel zodat haar buik er uitpuilde met het groen badpak dat ze er onder aan had. Met een geplamuurd gezicht. Ze liep rond met een sigaret met zo’n verlengstuk eraan, de kinderen vanaf de kant te controleren. Het was een afzichtelijk situatie om te zien. Ze liep maar te roepen en te wijzen. Halverwege de examens kwam er een man bij. Hij was niet zo actief als de dame maar blijkbaar wel belangrijk.
Hij is de best zwemmer van Suriname, maar kwam dus wel ff te laat!

Maren moest eindelijk voor haar B en daarvoor meer banen zwemmen. Ze begreep de opdracht niet helemaal goed maar dat lag deze keer niet aan haar. Doordat de juf niet rustig vertelde wat de kinderen moesten doen. Het was snel en op z’n Surinaams Nederlands. Ze deed uiteindelijk alles goed. De opdracht erna ging niet zo goed, maar dat ze eerst onder water moest zwemmen had ze niet begrepen. Ik heb geleerd dat je als je wat uitlegt krijgt je zorgt dat alle koppen jouw kant op kijken en dan vraag je of het begrepen is. Daar was nu geen tijd voor dus Maren kwam boven water en zag toen aan de andere kinderen wat de bedoeling was. Dus ging ze weer onderwater en daarna maakte ze haar baan af. Dit moest wel even over vond de mevrouw. Zij en nog twee anderen moesten nogmaals 7 meter onder water. Dit ging voor Maren prima en tijdens de zwemlessen zwom ze vaak verder dan nodig. Toch voor een ander kindje leek het niet zo makkelijk.
Na weer een poos wachten moesten ze watertrappelen. Alle ouders stonden ze aan te moedigen en af te tellen.

Toen ook de anderen klaar waren werd het spannend want het wachten was op de uitslagen. Voor iedereen was het een opluchting toen hun zwemjuf met de uitslag kwam. Ik was niet zeker of ze het gehaald had, maar wist wel dat ze kinderen niet laten afzwemmen als ze het nog niet kunnen.
Iedereen was geslaagd en dat was reden voor gejuich. De juf zei dat de kinderen even heel hard moesten klappen voor de ouder die hen elke keer naar zwemles brachten en dus kregen wij ook een warm applaus. We klapten voor elke naam die genoemd werd.
Maren was heel gelukkig en blij. Toen we naar de auto liepen zei ik nou dan kun je nu wel een gat in de lucht springen “Haha mama dat kan toch niet”. Wat een blij en opgelucht kind hadden op de weg terug naar huis.

Lennard had op de weg naar het zwembad (een invalidebad dat afgehuurd was speciaal voor het afzwemmen) ook nog een presentje gekocht. Als beloning hebben we bij de McDonalds gegeten en in de auto op de weg daar naartoe het cadeautje gegeven.
De volgende dag heeft ze het cadeautje opengemaakt, want na het eten was ze op en viel heel snel in slaap. Wat een prachtig cadeau vond ze het. Een stickervel met jurken en vleugels dat je op kon plakken op een afbeelding met een elfje erop en dan gedeeltes weg kon krassen zodat er glitters tevoorschijn kwamen. Beter kan het niet voor Maren.
Nu Boas nog!