Even terug in de tijd

Even terug in de geschiedenis

Hoe was het terugzijn in Nederland? Heel erg bevallen kan ik jullie melden, maar terugkomen in Suriname eigenlijk ook.

We waren zaterdag allemaal klaar met inpakken en de taxi van de Paarl was keurig op tijd. Wij naar het vliegveld en we waren allemaal een klein beetje zenuwachtig hoe we het zouden vinden. Dan het hele circus van de controles en dat duurt even. Eigenlijk kun je dan zo doorlopen naar het vliegtuig na al dat wachten. Wij naar het vliegtuig lopen (waar maak je dat nog mee?) en mochten achter instappen. Gezamenlijk de trap oplopen en Boas moest voor de 3e keer plassen. Zenuwen? Nee hoor, gewoon een beetje spanning. Dan is het inmiddels al donker geworden en gaat de start beginnen. Vanuit PBM neemt de KL714 een hele lange aanloop en klimt heel langzaam de lucht in. Wel heel wat turbulentie gedurende de eerste paar uur, waardoor ik slecht de slaap kan vatten. Boas en Maren vonden het al veel eerder goed. Voor je het weet ben je alweer in het Nederlands luchtruim en sta je alweer op de grond. Dan door de 100% controle en daar stond heel veel familie. Dat doet wel heel veel goed. Voor het eerst ons neefje Timmen in het echt gezien en wat een mooi kereltje.

Wij gingen snel naar het A. Frederikshof en gingen daar toch heel even liggen. Een paar uur geslapen en daarna even een pizza in Purmerend eten. Door het slapen iets uit te stellen, maar toch wel te doen, hadden we nul komma nul last van een jetlag.

We hadden keurig een auto tot onze beschikking (Mercedes B-klasse) en gingen naar Duitsland om daar voor het eerst te gaan skieen met Maren en Boas. De weersverwachting kon niet beter eigenlijk. De week ervoor was het 16 graden met regen en volledig groen buiten. Toen we aankwamen was het aan het sneeuwen en een heel stuk kouder. Wat heel lekker was, was dat het niet zo ver rijden was. Naar Winterberg is zo’n 5 uur, dus dat is voor een korte vakantie van 4 dagen veel beter.

We kwamen om een uur of half een aan en gingen snel even bij de big M wat eten. Snel ski’s en schoenen regelen en dan de berg op…….lopen. Maren wilde heel graag alles zelf doen en dat ging heel goed. Boas is natuurlijk heel wat jonger en heeft wat meer overtuiging nodig.

We zaten iets buiten Winterberg in een klein woonhuisje. Dat is met Maren en Boas het prettigst. Op een of andere manier eten ze in een restaurant nauwelijks. Als ze lekker thuis aan tafel zitten, dan eten ze gewoon. De 2e dag hadden we geregeld dat Maren en Boas op les konden, zodat wij ook even een uurtje konden skiën. Helaas ging de telefoon van Lennard en er moest even wat met spoed geregeld worden. Ik naar huis rijden en snel de computer gehaald. In het restaurant toegang tot internet geregeld en daar zitten werken. De skischool was zeer onduidelijk in de ophaaltijden. Nadat Lennard zijn werk had afgerond, gingen we nog even de berg op. Je kon zo de leslocatie vanuit de lift zien en het vreemde was dat er niemand aan het skiën was. Waar waren ze dan? Wij snel naar beneden en vragen waar ze zouden konden zijn. Niemand die het wist. Wij snel door skiën naar het terras bij het restaurant en daar zaten ze gelukkig. Maren was in tranen toen ze ons zag (en wij van binnen ook). Boas stond er ook met zijn ziel onder zijn armen bij. Miscommunicatie lag ook een beetje aan ons. Laten we niet nog een keer gebeuren.

De 3e dag skiën was de beste. Maren kon zelf met de lift en ging als de brandweer. Boas nam ik mee tussen de benen in de lift. Bovenaan de helling was het: Ik ben snelheid (Cars) en dat was voor Boas genoeg om de berg af te willen snellen. Hij had er zoveel plezier in!! Maren kan en wil alles helemaal zelf doen en wat had zij er ook plezier in. Tot de laatste keer dat de lift nog ging, waren we bezig.

De volgende dag moesten we alweer huiswaarts. We hadden bedacht dat we ’s ochtends nog even gingen skiën en daarna naar huis gingen. Op tijd alles in de auto en op weg naar Winterberg. Bij het aantrekken van de schoenen begon Maren vreselijk te piepen dat ze niet goed zaten. Niet zo zeuren, je bent een echte Kraak, dus dan moet je even doorbijten. Helaas werkt dit niet bij een Krakie. Ze had echt heel veel pijn en eenmaal bij de piste aangekomen, toch maar besloten om ermee te stoppen. Scheelde achteraf toch de huur van de ski’s en schoenen voor een dag en halve dagkaarten (+/- 110 Euro). Wat kunnen we dan doen? Kirsten wilde graag naar Legoland of Playmobielland. Wij vragen of dat in de buurt was, maar helaas. Dat is richting Munchen. Ze raden ons de dierentuin in Dortmund aan. Dat is onderweg en de moeite waard. Wij zijn daar inderdaad terechtgekomen en was een mooie en grote dierentuin. Het was buiten koud en daardoor heel weinig mensen, maar dat heeft het plezier niet gedrukt. Op naar Nederland. ’s Avonds was er een verjaardag bij de familie Kuster en die werd bij Roel en Cindy gevierd. Dit was ons wel verteld, maar kom je pas echt achter als je bij Jaap en Corrie voor de deur staat en het wel erg leeg vindt. Heel prettig om iedereen weer te zien, maar echt net of je niet weg bent geweest. Is ook nog niet heel lang dat we weg zijn. Iedereen doet gewoon zijn ding (gelukkig maar) en wij hebben natuurlijk heleboel andere dingen erbij mogen ervaren. Iedereen is wel nieuwsgierig hoe het is en vraagt hier ook naar. Uiteraard zitten we vol met verhalen en kunnen lekker veel vertellen. Aan de andere kant zijn wij natuurlijk ook heel erg benieuwd naar hoe het de mensen hier vergaat.

Zaterdagmiddag was er heel lief door de buren in Zwaag een borrel georganiseerd. We werden hier zo hartelijk ontvangen dat je zo terug zou willen naar de Inlaagdijk. Dat hebben we maar mooi in de pocket. Als ze we weer terug zouden moeten, dan is het daar ook heel goed.

Zaterdagavond was het Bonte Koe in Purmerend. Het was wat lastig om alles en iedereen op het juiste tijdstip en de plaats te krijgen, maar ook hier was de oplossing eigenlijk makkelijk voorhanden. Gewoon een drankje doen. Erwin kwam zelfs uit Brussel even langs.

Zondag was een heel bijzondere dag, want toen gingen we met “overoma” Noorman naar Scheveningen. ’s Ochtends oma afgehaald van station Den Haag centraal station en daarna een heerlijke uitgebreide lunch gehad bij het Omniversum. Daarna de film bekeken en na afloop was het nog de vraag of we naar Madurodam of naar het zee-aquarium gingen. Er lag overal nog sneeuw dus helaas viel Madurodam af, maar het aquarium was ook goed. Om in de buurt te parkeren is op zich niet zo’n probleem. Alleen gebruiken we onze ogen niet meer en willen per se de navigatie volgen. Dan kom je op een gegeven moment nergens dus. Ja zinloos rondjes rijden. De kinderen vermaakten zich overal prima en na een intensieve middag gingen we eerst oma naar het station brengen, waarna we doorreden naar huis. Eerst een stuk file en dan stoppen bij de Burger King. Annemarie heeft zich bijzonder goed gehouden aan haar dieet en elke verleiding kunnen weerstaan (respect). Wij niet overigens……

Maren was de eerste week naar haar basisschool Socrates geweest. Wat een onthaal kreeg ze daar!! Ze had Surinaamse snacks mee, foto’s van Suriname om te laten zien, maar het mooiste was dat ze weer even terug was in haar klas. Maren vind het wat dat betreft in Nederland beter. Helemaal toen ze haar hartsvriendin Maud weer zag. Alsof ze niet weg zijn geweest. Hier in Suriname heeft ze dat niet.

Op dinsdag mocht ze weer spelen en slapen bij Maud. Wat een feest. Woensdag hebben we Maren weer opgehaald en hebben we bij Marije, Pieter en Timmen gegeten. Eindelijk even de tijd om ons neefje goed te leren kennen. Wat een lachebekkie is dat. We mochten hem uit zijn bedje halen en hij had bijzonder rode wangen en was volgens mij hartstikke ziek aan het worden. Dat mag Timmen niet deren. Hij blijft lachen. Eten ging wat minder, maar wat een prachtventje. Helaas dat veel te weinig mogen meemaken de afgelopen maanden.

Wat missen jullie dan het meeste en wat zouden jullie dan het liefst willen eten?
Vrienden en familie zien - Check
Slapen onder een dekbed- Check
Draadjesvlees eten – Check
Verse melk – Check

Met andere woorden, het is niet erg om weer terug te gaan naar Suriname. Dat is momenteel waar ons huisje is en waar we slapen, werken, naar school gaan, sporten en plezier hebben. Het is lastig om uit te leggen, maar de mensen in Nederland hebben hun leven en wij hebben even in Suriname een ander leven. Als we terug zouden moeten, dan kunnen we zo weer instappen in het gewone leventje, maar wel nu met een ervaring hoe het in Suriname gaat. We hebben zoveel extra dingen mogen beleven en dat is het avontuur waar we van genieten en nog niet klaar mee zijn.

Bedankt voor het weerzien met alles en iedereen!!!